.jpg)
Aku tek crita dina minggu wingi tgl 18 januari 2009, ceritane gue wengi-wengi aku di SMS wong KBRI mei ngerti nek nang kbri ana kegiatan, sebenere si memang seminggu sing kepungkur aku wis di SMS mbak umai ketua IFN (Indonesia Familly Network) mei ngerti nek nang KBRI ana Forum Dialog sekang APJATI (Asosiasi Pengarah Jasa Tenaga Kerja Indonesia) jakarta. Tapi di samping kue sebenere aku si memang niate, rencanane dina minggu pancen arep meng KBRI arep ndaftar kejar paket B, sebab sedurunge aku wis telpon maring pak Ifdiono takon soal pendaftaran kejar paket sing di anakna nang KBRI, jerene aku kon langsung teka meng KBRI dina minggu tgl 18 pendaftaran terakhir, jerene si aku kon langsung nggoleti pak Arsy gitu katanya. makane saat kabeh-kabeh SMS aku mung mbalesi "iya matur suwun infone"

Aku sampe KBRI sekitar jam 12an Forume wis meh rampung, kursi wis penuh kabeh malah sebagian ana sing ngadeg ora kebagean kursi, tapi kebeneran banget kursi nang ngarep esih ana siji sing kosong, dadi langsung nylonong lunggu nangarep. ( sebenere si anu wis sms kancane disit njaluk intraksien mbok ana kursi kosong nangarep ) mentang-mentang balane akeh nang KBRI, sing wis teka kit mau be pada ngadeg sing nembe teka malah langsung nylonong lungguh jan wis kus kus ora memper banget tuli koe. Biasalah Forume di akhiri dengan dialog, lumayan juga si sing di bahas meski sing di ajukna pertanyaane seakan siji-siji bae setiap ana dialog sing mesti sing di bahas tentang Hari offday untuk TKW di Singapore sing memang sebagian wong-wong anyar iku akeh sing ora ulih offday, masalah potongan gaji sing pancen kesuen banget, masa sanga mbulan kerja bakti alias kerja tanpa gajih. terakhir masalah NPWP kanggo TKW sing balik meng Indo, soale wingi sempet dadi perdebatan. kabare simpang siur ora ana kejelasan. Bar rampung dialog sekitar jam 1, terus makan siang, bar makan siang terus aku mudun meng ruang melu kursus bahasa Mandarin, tapi sedurunge kursus bahasa mandarin di mulai aku sempet juga lungguh nang ruang kursus komputer, dasare Pak Apduh ( pembimbing kursus bahasa mandarin) anu urung teka. Kursus mungkin sekitar 1 1/2 jam terus aku munggah maning. eh nangarep pintu ketemu Pak Arsy ora mbuang wektu langsung ae ngomong soal Ijazah/pendaftaran program paket.
"Pak Arsy... Dokumennya sudah di sampekan ke Bapak? tadi saya sudah kasihkan ke mbak yg di depan, tapi saya belum ngisi Formulirnya lho.."
"iya sudah.. emang kamu mau ngambil kejar paket apa?" tanya pak Arsy..
"Paket B pak..!!!"
"Hah.... nggak salah? bukan paket C atau UN?"
"Ya nggak lah kan SMP saya kan nggak lulus pak...!!!" sebetulnya si bukannya nggak lulus memang nggak pernah masuk SMP, ya maklumlah kan cerita masa kecilku sudah sering aku ceritakan kan?. Bapaku sudah meninggal sejak aku belum sekolah, sementara ibu usaha untuk kasih makan sehari-hari kami saja sulit, ibarat kais pagi makan pagi, kais petang makan petang... gemana mau ngelanjutin anaknya ke Sekolah. Kalaulah orang tuaku dulu orang kaya, punya biyaya untuk menyekolahkan aku dan saudara-saudaraku, ya mungkin aku nggak sampe ke Singapore ya... yaa.... tapi kepriwe manging wong wis dadi takdire ndean. makane saiki wis bisa nggolet biyaya dewek, arep ngapa-ngapa bisa mbayar dewek ora mawi ngendel-ngendelna wong tua makane wis tua esih nggolet ilmu.. ora ana kata terlambat kan??? Makane Bersyukurlah sing ndue wong tua mampu menyekolahkan kalian sampe ke tinggat tinggi, aja di sia-sia pengorbanae wong tua. aja sok dupe-dupe wis dadi pelajar atau mahasiswa, malah guli sekolah mung kanggo gembelengan, go lenjehan uala jan melas rama biyunge.